درخصوص وادی دوم
((هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی نهد
هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم))
به نظر من مضمون این وادی مربوط به ناامیدی است. ناامیدی سرچشمه تاریکی هاست . شروع حرکت به سمت روشنایی و خروج از عمق تاریکی مستم این است که بدانیم جهت بیهودگی خلق نشده ایم و خلق هریک از ما و حتی تمامی مخلوقات فلسفه و علتی دارد که شاید از آن آگاه نباشیم و نسبت به آن جاهل باشیم و این جهل بزرگترین دشمن ماست.
درباره این سایت